W łazienkach dedykowanych osobom z ograniczeniami ruchowymi, w podeszłym wieku, mniej sprawnym i wymagającym większej uwagi w czasie codziennych czynności sanitarnych, ważne jest dokładne przemyślenie wyposażenia jej w specjalistyczny sprzęt pomocniczy. Łazienka taka powinna być w pełni funkcjonalna i bezpieczna, z ułatwionym poruszaniem się po niej. Co jednak najważniejsze, ma ona zapewniać intymność oraz komfort. W jaki sposób przepisy prawne regulują kwestie łazienek dla osób niepełnosprawnych? Jakie wyposażenie należy zastosować w takiej łazience? Zapraszam do lektury i poznania odpowiedzi na postawione pytania.
Łazienka dla osób niepełnosprawnych – przepisy prawne
Obowiązujące Prawo Budowlane wspólnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury określają wymagania, jakie muszą spełniać łazienki dla osób niepełnosprawnych usytuowane w miejscach użyteczności publicznej. Precyzują ich umiejscowienie, dokładne wymiary oraz niezbędne wyposażenie. Wygodna i funkcjonalna powinna spełniać poniższe wymagania:
- zewnętrzny obrys pomieszczenia, w którym zaplanowana jest łazienka dla niepełnosprawnych w obiekcie użyteczności publicznej, powinien mieć minimum 200 × 240 cm,
- przestrzeń do manewrowania dla wózków inwalidzkich musi mieć wymiary 150 cm na 150 cm,
- drzwi do toalety dla niepełnosprawnych powinny mieć minimum 90 cm szerokości,
- w pomieszczeniach wymagane są płytki antypoślizgowe,
- montaż elementów wyposażenia, ze względu na jego przeznaczenie, powinien być dostosowany do potrzeb osób z ograniczeniami ruchu.
Jakie wyposażenie zastosować w łazience dla osoby niepełnosprawnej?
Podczas wybierania odpowiedniej armatury należy zwrócić większą uwagę na dostosowanie jej do potrzeb osoby z niepełnosprawnością. Bardzo ważne jest właściwe rozmieszczenie poszczególnych jej elementów w taki sposób, aby ułatwić manewrowanie wózkiem w łazience. Przy planowaniu miejsca do kąpieli najlepiej sprawdzi się prysznic bez brodzika, w którym należy zamontować ławeczkę lub krzesło o wysokości ok. 40-50 cm oraz antypoślizgowe kafelki na podłodze. W sytuacji, gdy użytkownikiem łazienki jest osoba z niepełnosprawność ruchową, konieczne może się okazać zainstalowanie specjalnej wanny z podnośnikiem. Innym ciekawym rozwiązaniem jest wanna z drzwiczkami, pozwalająca na łatwiejsze wejście. Wybór jednej z opcji uzależniony jest od indywidualnych preferencji użytkownika dotyczących formy kąpieli.
Oprócz tego w łazience powinno się znaleźć kilka poręczy, umieszczonych w newralgicznych miejscach – przy toalecie, prysznicu oraz umywalce. Ich wybór warto uzgodnić z osobą korzystającą z pomieszczenia.
Miskę toaletową muszli klozetowej o głębokości ok. 70 cm, należy umieścić na wysokości 40-50 cm, ułatwiając w ten sposób korzystanie z toalety osobie poruszającej się na wózku. Warto rozważyć wyposażenie toalety w automatyczny system spłukiwania, a jeśli nie jest to konieczne, wystarczy umieścić przycisk spłukiwania na wysokości ok. 120 cm.
Umywalkę, o możliwie jak najbardziej płaskiej misce, trzeba umieścić na wysokości ok. 80 cm i doposażyć ją w pomocnicze poręcze. Dzięki temu będzie mogła być wykorzystana nie tylko przez osoby poruszająca się na wózku, ale również te w podeszłym wieku. Nie można też zapomnieć o dużym lub uchylnym lustrze. Aby maksymalnie ułatwić korzystanie z całego pomieszczenia, wskazane jest rozważenie instalacji mechanizmów automatycznie zapalających światło.
Przytoczone zasady to praktyczne sugestie dla inwestorów i wykonawców prywatnych inwestycji. Sposób, w jaki powinno się przystosować łazienkę dla osoby z niepełnosprawnością w budynkach użyteczności publicznej, został zawarty w prawie budowlanym z 7 lipca 1994 roku.